~
![]()
ဗုဒၶဟူးေန႔က ဘန္ေကာက္ပုိ႔စ္သတင္းစာက အြန္လုိင္းမွာ၂ မိနစ္စာ ရုပ္သံဖုိင္တခု ထည့္လုိက္ပါတယ္။
ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ အမွတ္ ၇၉ ဘတ္စ္ကားလုိင္းမွာ လုပ္ကုိင္ေနတ့ဲ ကားစပယ္ယာတေယာက္အေၾကာင္း ရုိက္ကူးထားျခင္းပါ။
ဘန္ေကာက္မွာ တျခားေသာ ကားစပယ္ယာမ်ားက ကားလက္မွတ္ေရာင္းတ့ဲအလုပ္ပဲ လုပ္ေပမယ့္ သူက အဲဒါထက္ ပုိျပီး လုပ္သူပါ။
သူက ခရီးသည္ေတြနဲ႔ တရင္းတႏွီးေန၊ စကားေျပာတယ္။
စာအုပ္တအုပ္ကုိင္ၿပီး စာဖတ္ျပလုိက္ပါေသးတယ္။ အပ်င္းေျပေအာင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါက ခရီးစဥ္တုိင္း သူ လုပ္ေနက်ပါပဲ တ့ဲ။
(သူ႔အသံ အၿမဲၾကားရမယ့္ ကားဒရုိင္ဘာကေတာ့ စိတ္ညစ္ႏုိင္တယ္ သုိ႔မဟုတ္ သေဘာက်လိမ့္မယ္။
ခရီးသည္တခ်ဳိ႕လည္း သူ စာဖတ္ျပတာကုိ ႀကိဳက္ခ်င္မွ ႀကိဳက္မယ္)
ေသခ်ာတာကေတာ့ ခရီးသည္ေတြကုိ သူက ၀န္ေဆာင္မႈေကာင္းေကာင္းေပးဖုိ႔ ႀကိဳးစား၊ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနျခင္းပါပဲ။
ခရီးသည္ေတြဆီကေန ရလာတ့ဲ တုန္႔ျပန္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဝမ္းသာရတယ္၊ ဒီရဲ႕ ပီတိကုိ ဘယ္မွာမွ သြား၀ယ္လုိ႔ မရဘူးလုိ႔ သူက ေျပာဆုိတာကုိ ရုပ္သံမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။
ခရီးသည္ေတြ သူ႔ကုိ ေတြ႔တာနဲ႔ ေႏြးေထြးမႈ ရသြားေစခ်င္ပါတယ္ တ့ဲ။
သူ႔နာမည္က Paitoon Samraj
ခရီးသည္တဦးရဲ႕ အိတ္ကုိ ကူညီ သယ္ခ်ေပးတာလည္း ေတြ႔ရပါမယ္။
ရန္ကုန္က ဘတ္စ္ကားေတြမွာ သူ႔လုိမ်ဳိး ကားစပယ္ယာ ရိွမယ္ဆုိရင္ ေကာင္းမွာပဲ။
ရန္ကုန္က ကားစပယ္ယာမ်ားလည္း အဆက္မျပတ္ ေျပာေနၾကတာပါပဲ။
သုိ႔ေသာ္လည္း ေျပာပုံျခင္းေတာ့ မတူပါေလ။
အမ်ဳိးသမီး ခရီးသည္တေယာက္ဆုိရင္ ေဘာျပားမ ဆုိၿပီး စပယ္ယာက ဆူပူေျပာဆုိတာ ခံရတယ္၊ ကားေပၚကအဆင္းမွာ ကန္ခ်ခံရလုိ႔ ကားေပၚကေန ေမွာက္လ်က္ ျပဳတ္က်တယ္လုိ႔ မႈခင္းသတင္းတပုဒ္က ဆုိတယ္။
ဒါကေတာ့ အဆုိးဆုံးေသာ ျဖစ္ရပ္တခု ဆုိပါစုိ႔။
ခရီးသည္ေတြ ကားစပယ္ယာတခ်ဳိ႕ရဲ႕ဒဏ္ကုိ ခံေနရတာကေတာ့ ရန္ကုန္ရဲ႕ပုံရိပ္ဆုိးတခုပါပဲ။
ကားစပယ္ယာတခ်ဳိ႕ ရုိင္းစုိင္းတာေတာ့ ဟုတ္ပါျပီ။ ယာဥ္ေမာင္းသူေတြကေရာ?
ရန္ကုန္က ယာဥ္ေမာင္းသူေတြအေၾကာင္း သိခ်င္ရင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲမွာ လမ္းကူးၾကည့္လုိက္ရုံပါပဲ။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ လမ္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္မေပးခ်င္တ့ဲ ယာဥ္ေမာင္းေတြ အမ်ားအျပား ရိွတယ္ဆုိတာကုိ အ့ံၾသတႀကီး ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။
လူအမ်ားအျပား စိတ္ရုိင္း၀င္လာၾကျခင္းဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။
ဒါကေတာ့... ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံလုိ႔ေကာင္းတ့ဲ အေၾကာင္းအရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
http://burma.irrawaddy.org/business/2014/06/03/59803.html
http://burma.irrawaddy.org/article/2013/10/14/49501.html
.
ဗုဒၶဟူးေန႔က ဘန္ေကာက္ပုိ႔စ္သတင္းစာက အြန္လုိင္းမွာ၂ မိနစ္စာ ရုပ္သံဖုိင္တခု ထည့္လုိက္ပါတယ္။
ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ အမွတ္ ၇၉ ဘတ္စ္ကားလုိင္းမွာ လုပ္ကုိင္ေနတ့ဲ ကားစပယ္ယာတေယာက္အေၾကာင္း ရုိက္ကူးထားျခင္းပါ။
ဘန္ေကာက္မွာ တျခားေသာ ကားစပယ္ယာမ်ားက ကားလက္မွတ္ေရာင္းတ့ဲအလုပ္ပဲ လုပ္ေပမယ့္ သူက အဲဒါထက္ ပုိျပီး လုပ္သူပါ။
သူက ခရီးသည္ေတြနဲ႔ တရင္းတႏွီးေန၊ စကားေျပာတယ္။
စာအုပ္တအုပ္ကုိင္ၿပီး စာဖတ္ျပလုိက္ပါေသးတယ္။ အပ်င္းေျပေအာင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါက ခရီးစဥ္တုိင္း သူ လုပ္ေနက်ပါပဲ တ့ဲ။
(သူ႔အသံ အၿမဲၾကားရမယ့္ ကားဒရုိင္ဘာကေတာ့ စိတ္ညစ္ႏုိင္တယ္ သုိ႔မဟုတ္ သေဘာက်လိမ့္မယ္။
ခရီးသည္တခ်ဳိ႕လည္း သူ စာဖတ္ျပတာကုိ ႀကိဳက္ခ်င္မွ ႀကိဳက္မယ္)
ေသခ်ာတာကေတာ့ ခရီးသည္ေတြကုိ သူက ၀န္ေဆာင္မႈေကာင္းေကာင္းေပးဖုိ႔ ႀကိဳးစား၊ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနျခင္းပါပဲ။
ခရီးသည္ေတြဆီကေန ရလာတ့ဲ တုန္႔ျပန္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဝမ္းသာရတယ္၊ ဒီရဲ႕ ပီတိကုိ ဘယ္မွာမွ သြား၀ယ္လုိ႔ မရဘူးလုိ႔ သူက ေျပာဆုိတာကုိ ရုပ္သံမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။
ခရီးသည္ေတြ သူ႔ကုိ ေတြ႔တာနဲ႔ ေႏြးေထြးမႈ ရသြားေစခ်င္ပါတယ္ တ့ဲ။
သူ႔နာမည္က Paitoon Samraj
ခရီးသည္တဦးရဲ႕ အိတ္ကုိ ကူညီ သယ္ခ်ေပးတာလည္း ေတြ႔ရပါမယ္။
ရန္ကုန္က ဘတ္စ္ကားေတြမွာ သူ႔လုိမ်ဳိး ကားစပယ္ယာ ရိွမယ္ဆုိရင္ ေကာင္းမွာပဲ။
ရန္ကုန္က ကားစပယ္ယာမ်ားလည္း အဆက္မျပတ္ ေျပာေနၾကတာပါပဲ။
သုိ႔ေသာ္လည္း ေျပာပုံျခင္းေတာ့ မတူပါေလ။
အမ်ဳိးသမီး ခရီးသည္တေယာက္ဆုိရင္ ေဘာျပားမ ဆုိၿပီး စပယ္ယာက ဆူပူေျပာဆုိတာ ခံရတယ္၊ ကားေပၚကအဆင္းမွာ ကန္ခ်ခံရလုိ႔ ကားေပၚကေန ေမွာက္လ်က္ ျပဳတ္က်တယ္လုိ႔ မႈခင္းသတင္းတပုဒ္က ဆုိတယ္။
ဒါကေတာ့ အဆုိးဆုံးေသာ ျဖစ္ရပ္တခု ဆုိပါစုိ႔။
ခရီးသည္ေတြ ကားစပယ္ယာတခ်ဳိ႕ရဲ႕ဒဏ္ကုိ ခံေနရတာကေတာ့ ရန္ကုန္ရဲ႕ပုံရိပ္ဆုိးတခုပါပဲ။
ကားစပယ္ယာတခ်ဳိ႕ ရုိင္းစုိင္းတာေတာ့ ဟုတ္ပါျပီ။ ယာဥ္ေမာင္းသူေတြကေရာ?
ရန္ကုန္က ယာဥ္ေမာင္းသူေတြအေၾကာင္း သိခ်င္ရင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲမွာ လမ္းကူးၾကည့္လုိက္ရုံပါပဲ။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ လမ္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္မေပးခ်င္တ့ဲ ယာဥ္ေမာင္းေတြ အမ်ားအျပား ရိွတယ္ဆုိတာကုိ အ့ံၾသတႀကီး ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။
လူအမ်ားအျပား စိတ္ရုိင္း၀င္လာၾကျခင္းဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။
ဒါကေတာ့... ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံလုိ႔ေကာင္းတ့ဲ အေၾကာင္းအရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
http://burma.irrawaddy.org/business/2014/06/03/59803.html
http://burma.irrawaddy.org/article/2013/10/14/49501.html
.